6 maart

6 maart
Na rijp beraad, gaan we na de koffie (met koffiebroodje) met de trein vanaf station Albir naar Calp. We hadden aan Kim gevraagd waar het station was, want we wisten inmiddels dat het er moest zijn, maar nergens een aanwijzing waar. Het bleek aan de andere kant van een drukke doorgaande weg naar Alicante te liggen en had geen plaatskaarten loket of automaat. In de trein hing er wel een, maar alleen voorzien van Spaanse gebruiksaanwijzing. Maar gelukkig kun je ze ook bij de controleur bekomen; dus non problemas. In Calp aangekomen stond er een flinke rij wachtenden voor de bus. Ik stelde voor om te gaan lopen, in de verte keek je zo de blauwe zee in. De afstand viel tegen, maar gelukkig ging de helling voortdurend naar beneden. We besloten wel om terug de bus te nemen naar het station. Calp heeft een mooi breed zandstrand, gezellige winkelstraten en een fraaie boulevard waar we genoten van koffie met een verse croissant. Een paar fotootjes geschoten en aan Truus gevraagd of ze even wilde poseren voor een paar gigantische cactussen. Truus vond dat ik er maar even moest gaan zitten en de man van een passerend echtpaar vond dat ik m'n pet even af moest zetten, want dat gaf teveel schaduw in m'n gezicht. Hij vroeg of we ook Belgen waren. Ik zei: nee Nederlanders. Nou ja dat is bijna hetzelfde, zei hij. We raakten even gezellig met hen aan de praat.
Er woei een frisse bries, dus een beschutte plek op het strand gezocht en daar een paar uur liggen lezen.
Wel zwemspullen meegenomen, maar niet gebruikt. Ook in Calp zal het water niet warmer zijn geweest dan 14° en met die bries zag ik mezelf niet meer zo makkelijk op temperatuur komen. Om 15.30 u onze spullen wee in de rugzak gedaan en de terugtocht aanvaard. En wat voor een! Omdat we met de bus naar het station wilde op plattegronden, die royaal aanwezig waren, gezocht naar bushaltes. Ze stonden wel aangegeven, maar langs de weg nergens te vinden. Twee keer gevraagd aan voorbijgangers, beide keren het bos ingestuurd. Toen we stonden te dralen bij een zebrapad, werden we door een verkeersregelaar die in het midden stond gemaand op te schieten. In het voorbijgaan aan die man gevraagd waar de bushalte was. Hij telde het snel uit en kwamen alras bij een busstation voor verschillende bestemmingen. Aan de narrige loketbeambte gevraagd naar de bus richting treinstation. Ze keek me aan of ze het in Keulen hoorde donderen en schudde haar hoofd. Er ging wel een bus naar Alicante via Albir. Ondanks de in ons bezit zijnde retourtjes voor de trein, bus kaartjes genomen naar Albir. Het was inmiddels 16.45 u en de bus ging pas om 17.30 u. Gelukkig stopte de bus vlak bij het treinstation van Albir zodat we daar onze fietsen weer op konden pikken. Gelijk even langs de daar vlakbij gelegen Lidl nog een paar boodschappen gehaald. O.a. 2 cans a 6,5 liter water. Helaas bleken de fietstassen bij eenzelfde transport de vorige keer te zijn ingescheurd. Toen niet opgemerkt. De cans op de stang van de fiets gezet en in gezwinde spoed naar huis gereden, waar ik nog net op tijd de wc bereikte.